Op de sociale media wordt er vol lof gesproken over Bruno Timperman, de chef van Bistro Bruut. Dus wou ik wel eens weten wat er Bistro Bruut zo speciaal maakt en trok ik met hoge verwachtingen naar Brugge. De bistro is gehuisvest in een historisch pand van de zeventiende-eeuw en ligt aan één van de Brugse reien waardoor de ligging al even romantisch is als de stad Brugge zelf. De bistro zelf is erg klein zodat je een huiskamergevoel krijgt. Het huiskamergevoel en de losse bediening zorgen voor een huiselijke en ongedwongen sfeer. De tegelvloer, de grijs gekalkte muren, de lamppeertjes en gele accenten geven de zaak een gezellige en trendy look.
Bruno Timperman en zijn neef Bas hebben de zaak uit de grond gestampt waarbij Bas de zaal doet en Bruno het fijne eten bereidt in zijn keukentje dat zich in de kelder bevind. Het eten vindt zijn weg naar boven via een handlift of Bruno komt via een klein stijl trapje naar boven gehold om de borden in te zetten en toe te lichten. De keuken die Bruno brengt is een eerlijke Belgische keuken waar hij zijn eigen twist aan geeft. Daarbij maakt hij gebruik van de seizoensproducten die hij in de schijnwerpers zet en waar hij niet teveel poes-pas rond maakt. De gerechten kan je krijgen in een lunch van 3 gangen of een dinner van 4 (55€) of 5 (65€) gangen. Ik had graag het volledige menu gegeten, maar ’s middags is er dus enkel de lunch te verkrijgen en dit vond ik toch een beetje jammer omdat ik dan niet ten volle Bruno zijn kunsten kon ontdekken.
Als aperitief namen wij de gin die speciaal voor Bistro Bruut gemaakt is en die op basis is van gruut. Daarbij kwam gerookte prei met geitenkaas en koriander. De tweede amuse was boerenkool met Oud-Brugge kaas.
Als aperitief namen wij de gin die speciaal voor Bistro Bruut gemaakt is en die op basis is van gruut. Daarbij kwam gerookte prei met geitenkaas en koriander. De tweede amuse was boerenkool met Oud-Brugge kaas.
Voor het voorgerecht kregen we Bruno zijn versie van asperges op zijn Vlaams. De asperges hadden natuurlijk een prominente plaats op het bord en zij kregen het gezelschap van parels van eiwit, peterselie en wei. Als hoofdgerecht kregen we een stuk rode poon met een ravioli van erwten. Het dessert was een sorbet van peterselie met aardbei en stukjes yoghurt en witte chocolade. Omdat we toch nog een beetje plaats hadden, namen we als afsluiter nog een kaasplankje.
‘What you see, is what you get’ is een mooie beschrijving van de gerechten. Eerlijke producten en gerechten waar Bruno zijn eigen toets heeft aangegeven. Door het lof dat ik gelezen had en de foto’s die ik al op sociale media zien voorbijkomen heb, waren mijn verwachtingen misschien iets te hoog. Voor mijn persoonlijke smaak mochten de gerechten nog wat meer uitdagender geweest zijn en mochten de smaken nog wat meer uitgesproken zijn. Dit is mijn persoonlijke mening natuurlijk. Ben je op zoek naar een no-nonsense restaurant met eerlijke en mooie gerechtjes, dan ben je hier op de juiste plaats.
