Elk jaar bezoek ik een goede vriend in Londen en omdat hij ook een echte foodie is, staan er dus steevast enkele restaurants op het programma. Deze keer namen we een lunch bij Typing Room en voor het dinner zouden we naar Ametsa gaan. Typing Room maakt deel uit van Jason Atherton's imperium (Pollen Street Social, Little Social, ...) en Lee Westcott is er de chef. Het restaurant is gelegen in het Bethnal Green's Town Hall Hotel in East London. De naam van het restaurant en het hotel verraden al een beetje de geschiedenis van de locatie. Het gebouw dateert van 1910 en deed vroeger dienst als stadhuis. En in de ruimte waar Typing Room nu gehuisvest is, werd alle communicatie van de burgemeester op papier vastgelegd. Als je het restaurant binnenkomt, maak je meteen kennis met de open keuken. Verder is het restaurant ingericht met marmeren tafels, houten meubilair en grijze tinten. Westcott maakt met lokale Britse ingrediënten moderne Europese gerechten waarbij je hier en daar toch een 'Nordic' tintje waarneemt.
Op tafel kwam zuurdesem brood met boter van marmiet en parelgort er bovenop. Als lunch kan je kiezen tussen 2 (27£), 3 (32£) of 5 gangen (65£). Bij het aperitief kan je optioneel ook nog kiezen voor 2 snacks (4£). Wij kozen voor het 3-gangen menu en de 2 extra snacks. De eerste snack was een knapperige vishuid met toefjes gerookte kabeljauw, oester en dille. De tweede snack was een kroketjes van varkenskop, afgetopt met een emulsie van gerookte appel.
Als voorgerecht kwam er een tartaar van gerijpt rundsvlees op het bord. Afgewerkt met oude tomatenrassen en shiitake. De wijn die in het glas kwam was eerst niet zo mijn smaak, maar samen met het rundvlees was dit een prima combinatie.
Als hoofdgerecht had ik gekozen voor een typisch Engels gerecht, maar dan op een eigentijdse manier gebracht. Lamsvlees met groene asperges, yoghurt en munt. Een lekker en fris gerechtje, maar de yoghurt maakte het gerecht voor mij toch iets te zuur. De bijpassende wijn was goed, maar mocht van mij toch nog een paar jaartjes gehad hebben.
Als laatste gang kon je kiezen uit een dessert of een kaasbordje. Wat ik mooi vond was dat je zonder meerprijs voor het kaasbordje kon kiezen. Terwijl men hier in België al direct een meerprijs vraagt voor een bordje kaas. De smakelijke kaasjes werden gepresenteerd met een compote van witloof.
