Velen hebben het al geprobeerd, maar er zijn er maar weinig die er in geslaagd zijn. Overleven na het tv-programma 'Mijn Pop-Up restaurant'. De succesvolste zijn tot nu toe Jaro & Hanne die eerst de straat zijn opgetrokken met hun succesvolle foodtruck en die dit jaar een restaurant in Antwerpen zijn begonnen. En ook ene Claudio Dell'Anno heeft met zijn restaurant nog een ster binnen gehaald, maar die is er in 2015 mee gestopt. Van de rest hoor je jammer genoeg niets meer. Een restaurant runnen is toch iets anders dan 'restaurantje spelen' in een tv-programma. Toch is er dit jaar nog een koppel die zich in het avontuur wilt storten. Nele en Jan namen dit jaar deel aan het tv-programma en ondanks dat ze de wedstrijd niet tot het einde hebben uitgezongen, konden ze met hun 'grootmoeders-keuken' op veel sympathie rekenen bij de kijkers. Een concept waar ze in geloven en dat ze nu met een restaurant in Gent naar de mensen willen brengen.
Ik kijk wel naar het programma, maar ik ben nog nooit naar een restaurant van het programma gaan eten. Mémé Gusta kon in het programma ook wel op mijn sympathie rekenen, maar ik zou er nooit gaan eten. Dit omdat ik van het principe ben dat ik op restaurant nooit iets ga bestellen wat ik thuis ook kan eten. Maar omdat ik van enkele foodies gehoord had dat het er toch wel de moeite is en omdat het interieur mij wel kon charmeren, wou ik het toch wel eens een kans geven.
De menukaart is eigenlijk (zoals ik dit noem) een kladschrift van vroeger. En daarin vind je natuurlijk de gerechten uit grootmoeders tijd. De kaart biedt ook nog een mooie selectie aan bieren. Er wordt voornamelijk à la carte gewerkt, maar 's middags is er ook de mogelijkheid om het lunchmenu te nemen. Wij zijn gestart met een Negroni en als amuse kregen we peperkoek met bloedworst, die we meteen met veel smaak naar binnen werkten.
Bij het voorgercht keek ik wel uit naar de karnemelkstampers. Deze werd geserveerd met garnalen, een gepocheerd eitje en Nele kwam er nog beurre noisette overgieten. Lekker, lekker, lekker! Meer moet ik daar niet over zeggen! Aan de overkant had men gekozen voor de huisbereide kaaskroketten. Ik heb er ook eens van geproefd en ook daar zat de smaak goed. Het waren ook geen bakstenen waarbij je al direct gedaan hebt met eten. Neen, de kaaskroketten waren zeer licht, waardoor je nog wat plaats overhoudt voor het hoofgerecht.
Bij het hoofdgerecht hadden we geen keuzestress. Daar gingen we allebei resoluut voor het stoofvlees met Corsendonck Pater. Jammer genoeg bleven we nog een hele tijd op onze honger zitten want men was blijkbaar ons bonnetje verloren. Ik kan wel zeggen dat het restaurant vol zat en dat de andere mensen wel allemaal op tijd bediend waren. Een foutje dat al eens kan gebeuren. Als het stoofvlees even goed is als zijn faam dan zou ik het hun vergeven ... En ik heb het hun zeker vergeven want hun stoofvlees is het beste dat ik al gegeten heb! Wat mij vooral aantrok aan het stoofvlees was de smaak van de mosterd die er mooi door kwam. Het stoofvlees werd gepresenteerd met een stronkje witloof, zoete appeltjes en natuurlijk knapperige frietjes. Simpel, maar berelekker zoals het moet zijn!
Is er nog een plaatsje vrij? Misschien nog net om de ook al even befaamde soezeboelekestaart te delen. De soeskes werden aan tafel overgoten met chocoladesaus en daarbij kwam nog een bolletje vanille ijs. Een lekkere zonde om mee af te sluiten :)
Comfortfood in de hoogste graad! Zo zou ik het eten omschrijven. Als je enkel maar 'simpele' gerechten serveerd, dan moet het qua smaak er 'boenk' opzitten en daar gaan vele restaurants de mist in. Bij Mémé Gusta daarentegen weten ze heel goed hoe ze het beste moeten halen uit grootmoeders gerechten. Neem daarbij nog eens het bijpassende interieur en je hebt een concept dat volgens mij nog een lang leven beschoren is. Als ik toch een puntje van kritiek moet geven dan is het de bediening. Daar zijn nog enkele puntjes aan te verbeteren, maar ze zijn nog maar een tijdje open en dat komt de volgende maanden wel goed. En nogmaals, door hun heerlijke eten, zie je dit nog wel door de vingers. Hier kom ik nog wel eens terug met mijn moeder of enkele vrienden. Lekker!
