Het is al enkele jaren geleden dat ik voor de eerste keer naar een sterrenrestaurant ging. Vol zenuwen en onwennig gingen we naar binnen. Benieuwd naar wat we gingen krijgen. Beetje gewend worden aan de stijvere bediening. Toen was dit een hele belevenis voor ons. Stilletjes aan zijn we onze grenzen beginnen verleggen en verkenden we al eens eentje met twee sterren. Bij deze restaurants merk je overduidelijk toch wel een niveauverschil op in vergelijking met één ster. De gerechtjes zijn meer geperfectioneerd en de service is nog meer tot in de puntjes verzorgd. Als je in een tweesterrenrestaurant binnenkomt merk je meteen dat er een andere atmosfeer hangt. Na al die jaren hadden we nog steeds geen drie sterren gedaan omdat daar ook een stevig prijskaartje aan vast hangt. Maar enkele weken geleden kreeg ik in mijn mailbox een aanbieding van Travelbird binnen. Via Travelbird kon je tegen een 'soldenprijsje' gaan eten bij hertog Jan. Daar hoefde ik niet zolang over te twijfelen en ik heb meteen een tafeltje gereserveerd. Ik was eens benieuwd waarin een driesterrenrestaurant en de nr 65 van de wereld nog kon verschillen met een tweesterrenrestaurant. Nog betere gerechten? Een nog betere service? Over enkele weken was het zover en werden we op driesterrenniveau ook ontmaagd.
Hertog Jan zag in 2005 het daglicht met aan de doopvont Gert De Mangeleer en Joachim Boudens. samen vormden ze een gouden tandem en dit leverde in 2007 al hun eerste ster op. In 2012 volgde al de tweede ster en de grootste bekroning kwam er in 2012: ***. Al die jaren was het restaurant gehuisvest in Sint-Michiels, maar vorig jaar verhuisde het restaurant naar Zedelgem. Daar werd een 180 jaar oude hoeve gerenoveerd en omgetoverd tot het kloppende hart van Hertog Jan, de keuken. Er werd ook een stuk aan de hoeve aangebouwd en dit gedeelte doet dienst als restaurant. De eyecatcher van het restaurant is natuurlijk de de groenten- en kruidentuin. En daar zie je af en toe Gert De Mangeleer in rondhuppelen om nog wat kruiden te plukken. Verser van het veld kan niet!
Hertog Jan zag in 2005 het daglicht met aan de doopvont Gert De Mangeleer en Joachim Boudens. samen vormden ze een gouden tandem en dit leverde in 2007 al hun eerste ster op. In 2012 volgde al de tweede ster en de grootste bekroning kwam er in 2012: ***. Al die jaren was het restaurant gehuisvest in Sint-Michiels, maar vorig jaar verhuisde het restaurant naar Zedelgem. Daar werd een 180 jaar oude hoeve gerenoveerd en omgetoverd tot het kloppende hart van Hertog Jan, de keuken. Er werd ook een stuk aan de hoeve aangebouwd en dit gedeelte doet dienst als restaurant. De eyecatcher van het restaurant is natuurlijk de de groenten- en kruidentuin. En daar zie je af en toe Gert De Mangeleer in rondhuppelen om nog wat kruiden te plukken. Verser van het veld kan niet!
Het hele restaurant is sober ingericht: de kleuren, de gedekte tafels, de decoratie, ... Vooraf had ik enkele foto's gezien en dit gaf mij maar een koude indruk. Toen ik in het restaurant was, was dit echter niet het geval. Het restaurant is eenvoudig aangekleed, maar geeft toch voldoende warmte.
Toen we aan tafel plaats namen, kwam de bediening direct op gang. We werden vriendelijk verwelkomt en er kwam al onmiddellijk iemand met een 'boerenkarretje' dat voorzien was van champagnes bij ons. We namen de André Clouet Brut Rosé. Daarbij kwam een hele reeks van heerlijke amuses. Deze waren een streling voor het oog en de smaakpapillen!
De Kip met pinda en gepofte amaranth was wel een beetje moeilijk om deftig te eten want de amaranth brokkelde er gemakkelijk af. Deze amuse was ook wat aan de te zoute kant.
De Kip met pinda en gepofte amaranth was wel een beetje moeilijk om deftig te eten want de amaranth brokkelde er gemakkelijk af. Deze amuse was ook wat aan de te zoute kant.
Een cannelloni van Vlaanderens mooiste stukje vlees: het West-Vlaams Rood Rund. Dit paste mooi bij de gefermenteerde look en het vormde ook een mooi kleurenspel.
Een klassieker als amuse: Een praline gevuld met ganzenlever, cola en passievrucht. Mag ik er nog eentje?
De volgende amuse was echt een mini kunstwerkje. Een 10/10 voor de presentatie! De vormgeving en de kleuren zaten hier echt goed.
Om de amuses af te sluiten, kregen we een creatie van de Vlaamse klassieker Asperges à la Flamande. In het tweede kommetje kregen we ook nog een combinatie van aardappel, koffie en Mimolette.
De amuses waren allemaal één voor één mooie binnenkomers. Er was geen enkele die ontgoochelde en ze deden mij al direct uitkijken naar de gerechten. De gerechten waren zoals de amuses echte kunstwerkjes. Mooie creaties en schakeringen van kleur in je bord. Bij de gerechten wordt er ook veel gewerkt met groenten en kruiden uit de eigen tuin. En daar was ik op voorhand een beetje bang voor. Ik maakte mij de bedenking of het niet teveel van het goeie ging zijn en of er genoeg smaak ging inzitten. Bij het eerste gerecht besefte ik al dat dit een zeer domme bedenking was. Een drie-sterrenchef die iets zou presenteren waar geen smaak in zit? Ik moet er nog mee lachen terwijl ik dit schrijf. Elk gerecht zat zeer goed in elkaar en werd telkens vergezeld door een vinaigrette. Dit leverde telkens gerechten op die barsten van de smaak. Mijn persoonlijke uitschieters waren voor mij de makreel, de Sint-Jakobsschelpen, het botermalse lam en het frisse dessert.
Omdat er steeds in schoonheid moet afgesloten worden, kwam de snoepkar nog even langs. Zoals altijd is het een aartsmoeilijke opdracht om uit al dat lekkers enkele snoepjes te kiezen. Het liefst van al zou je gewoon gans de kar willen opeten. En als allerlaatste mochten we nog een praline met passievruchten nemen.
Was dit echt het laatste? Natuurlijk niet! Bij het afrekenen mochten we bij een begeleidend sapje nog een kijkje nemen in de keuken en een wandeling maken in de tuin.
Het motto van Gert en Joachim is 'Eenvoud is niet eenvoudig' en daarmee kan je gans hun restaurant beschreven. Het sobere interieur en de gerechten stralen juist door hun eenvoud perfectie uit.
En dan de vraag "Was het wat ik van een driesterrenrestaurant verwacht had en waarin verschilt dit met andere restaurants?". De bediening was super. Het was een geoliede machine waarbij alle schakels mooi op elkaar inspeelden. Geen enkel foutje opgemerkt. Ook de gerechten waren perfect.
Kan ik dan niets negatiefs vinden? Eigenlijk niet. Maar ik heb wel nog een bedenking of vraagstelling: Waarom wordt er niet gewerkt met aangepaste wijnen? In elk restaurant kan je kiezen voor aangepaste wijnen en hier niet. Ik heb dit nogal enkele mensen weten vertellen. Aangepaste wijnen vind ik een meerwaarde want deze kunnen een gerecht nog beter laten smaken. Dit is de enige kanttekening die ik bij Hertog Jan kan maken.
Bij driesterrenrestaurants denk je al vlug aan klassieke restaurants zoals het Hof van Cleve en de Karmeliet. Hertog Jan is echter een modern driesterrenrestaurant. Dit merk je ook aan het publiek en de atmosfeer. Je zit er echt op je gemak en bij ons bezoek zaten er ook veel jonge mensen. Mooi is dit. Mijn eerste driesterrenrestaurant kan ik nu afvinken. En het doet al verlangen naar andere driesterrenrestaurants om eens te kunnen vergelijken. In september staat alvast restaurant De Leest uit Vaassen op het programma en in het najaar waarschijnlijk The fat Duck. Mooie zaken om naar uit te kijken!
Het motto van Gert en Joachim is 'Eenvoud is niet eenvoudig' en daarmee kan je gans hun restaurant beschreven. Het sobere interieur en de gerechten stralen juist door hun eenvoud perfectie uit.
En dan de vraag "Was het wat ik van een driesterrenrestaurant verwacht had en waarin verschilt dit met andere restaurants?". De bediening was super. Het was een geoliede machine waarbij alle schakels mooi op elkaar inspeelden. Geen enkel foutje opgemerkt. Ook de gerechten waren perfect.
Kan ik dan niets negatiefs vinden? Eigenlijk niet. Maar ik heb wel nog een bedenking of vraagstelling: Waarom wordt er niet gewerkt met aangepaste wijnen? In elk restaurant kan je kiezen voor aangepaste wijnen en hier niet. Ik heb dit nogal enkele mensen weten vertellen. Aangepaste wijnen vind ik een meerwaarde want deze kunnen een gerecht nog beter laten smaken. Dit is de enige kanttekening die ik bij Hertog Jan kan maken.
Bij driesterrenrestaurants denk je al vlug aan klassieke restaurants zoals het Hof van Cleve en de Karmeliet. Hertog Jan is echter een modern driesterrenrestaurant. Dit merk je ook aan het publiek en de atmosfeer. Je zit er echt op je gemak en bij ons bezoek zaten er ook veel jonge mensen. Mooi is dit. Mijn eerste driesterrenrestaurant kan ik nu afvinken. En het doet al verlangen naar andere driesterrenrestaurants om eens te kunnen vergelijken. In september staat alvast restaurant De Leest uit Vaassen op het programma en in het najaar waarschijnlijk The fat Duck. Mooie zaken om naar uit te kijken!
|
|
|