|
Na 2 jaar wachten en 3 maal door corona te hebben uitgesteld, konden ik en mijn middelbare schoolvriend/mede-foodie vorig weekend eindelijk afreizen naar Berlijn om onze voeten onder tafel te steken bij Tim Raue. Maar voor het zover was, hebben we natuurlijk eerst de stad doorkruist en zijn we eens een kijkje gaan nemen naar de Brandenburger Tor, Holocaust Monument, Checkpoint Charlie, restanten van de Berlijnse muur, ... Berlijn wordt door velen aanzien als een hippe stad, maar wij vonden het een grauw-grijze stad waar eigenlijk weinig te beleven valt. Zelfs achter een café was het zoeken naar een speld in een hooiberg. Kwam dit door corona of is het er in de lente/zomer levendiger? We zullen nog eens moeten terugkomen om dit uit te zoeken.     Tim Raue groeide als kleine jongen op in de arme wijk Kreuzberg en beleefde er eigenlijk geen al te goede jeugd. Door dat hij door zijn vader mishandeld werd, zocht hij zijn heil bij straatbendes. Zijn dagelijkse activiteiten bestonden uit vechten en stelen. Tot op de dag dat hij dreigde te vervallen in de zwaardere criminaliteit en hij besefte dat het zo niet verder kon. Hij besliste om kok te worden en door de vechtersmentaliteit die hij bij de straatbendes ontwikkeld had, knokte hij zich een weg naar de top. Hij startte zijn eigen restaurant en zoals vele chefs in die tijd bracht hij de Franse keuken. Dit legde hem geen windeieren, maar toch voelde het bij hem aan of er toch nog iets niet klopte. Tot de dag dat hij kennis maakte met de fantastische smaken van Azië. Dit zette zijn hele wereld op zijn kop en hij veranderde zijn hele restaurant. In het begin was er weerstand van de mensen, maar door zijn vechtersmentaliteit is hij nu de nr 1 van Duitsland, heeft hij 2 Michelinsterren en 19,5/20 in de GaultMillau behaald en is hij nr 31 in The World's 50 Best Restaurants-lijst. Zijn restaurant bevind zich slechts op enkele meters van Checkpoint Charlie. In de wijk Kreuzberg, waar Tim Raue opgroeide en die ooit arm was. Ooit, want door de jaren heen heeft de buurt een hele metamorfose ondergaan. Wat ik leuk vond was het originele stuk Berlijnse muur dat aan de ingang van het restaurant staat. De kleurrijke grafitti op het stuk muur was voor mij een mooie verwijzing naar de levendigheid van het restaurant. En met de 'TW50BR' vermelding op de muur verwijst hij naar de top die hij zo graag wou bereiken en bereikt heeft. En die top heeft hij weten te bereiken door de Aziatische keuken op een culinaire manier te brengen. Hij geeft de producten in het bord een zekere elegantie door ze een subtiele touch van Thaise, Japanse en Chinese smaken te geven. De gerechten werden prima aangevuld door de drankenkeuze van de sommelier die koos voor sake en een mooie selectie aan (versterkte) wijnen. Bij Tim's signutare dish Pecking duck, dat uit 3 onderdelen bestaat, kregen we per product een begeleidende wijn. Iets wat we zeer konden appreciëren. Waardoor het restaurant bij mij ook in de smaak viel is dat het een modern klasse restaurant is. Wanneer Tim Raue oveschakelde van de Franse naar de Aziatische keuken, heeft hij ook alle Franse poes-pas buitengegooid. Het tafellinnen is er beperkt, het zilveren bestek heeft plaats gemaakt voor kleurrijk plastiek bestek en het personeel heeft men in fleurige kledij en fancy sneakers gestoken. Iets wat prima past in het blauw-witte houten interieur. Van de klanten verwachten ze ook niet dat je er in kostuum zit. Casual chic is de dress code zodat de klanten er zich op hun gemak kunnen voelen. Appetizers Caramelised Chinese walnut Sichuan pork belly Pulpo, charcoal aioli & yuzu Edamame & pea with lime oil Fish broth, celery & mandarin juice Green curry marshmallow, coconut & Peruvian mint Grapefruit & Timut pepper meringue Mustard coal, mustard dressing & crème fraîche Kolibri-Menu Imperial caviar, cumcumber, sprat Sangohachi pikeperch, sake, japanese radish Langoustine, lime, nuoc mam Saté chicken, mango, peanut Dim sum rice dough, black truffle, topinambur Gochujang wagyu beef, red pepper, green pepper Peking duck TR-style Kiwi, coconut, shiso Dit alles heeft natuurlijk zijn prijs en iedereen is vrij om er die prijs voor te betalen of niet. De ene zal het de prijs waard vinden en voor de andere zal het veel te duur zijn. De inhoud van de prijs is niet enkel het menu. Het houdt ook de hele entourage in, het experimenteren, de kleine extraatjes/details, ... en voor mij begint het avontuur eigenlijk al bij het reserveren. Dan beginnen de kriebeltjes al te komen. Het restaurantbezoek is dan het hoogtepunt en daarna kan ik er nog lang van nagenieten. Dus voor mij was het de prijs meer dan waard. Ik zou het zeker aanraden, maar misschien ga je beter in de lente wanneer Berlijn even kleurrijk is als restaurant Tim Raue.
0 Comments
|
Kristof JacobsSmaak, fris, zuur, bitter, exotisch, sfeer, interieur, gezelligheid, genieten, comfort food, streetfood, dromen, passie, herinneringen, eindeloze zoektocht, power, umami, ... Archives
May 2023
Categories
|
RSS Feed