​Na de 3 vaste waarden in mijn jaarlijkse review, is het nu tijd voor enkele nieuwkomers.  ‘Save the best for the last’ zou ik zeggen want het volgende restaurant was ons laatste van het jaar en ik heb er zelfs nog niet de tijd gehad om er een review over te schrijven.  Maar ik heb het restaurant nu al in mijn hart gesloten en het verdient dan ook een plaatsje bij mijn favo's.  Het restaurant is enorm populair en je moet dan ook vlug zijn om een tafeltje te bemachtigen.  De chef zijn naam zie je overal opduiken en langs alle kanten krijgt hij enorm veel lof van andere chefs.  Iedereen had verwacht dat hij dit jaar een eerste ster zou krijgen, maar jammer genoeg is dit door de kortzichtigheid van Michelin niet gebeurd.  Ik heb het over restaurant Oak van Marcello Ballardin.
www.oakgent.be/

Zoals gewoonlijk maak ik steeds een to do-lijstje voor het nieuwe jaar.  Niet dat het mij zal lukken om ze allemaal te bezoeken, maar het is eerder een bedoelt als leidraad.  Deze staan er in 2017 allemaal op het programma:

La Chaparitta – Mexican Pop-Up van Kobe Desmaraults
 
Black Smoke by Jord Althuizen
 
De lindehof** - Nuenen
 
Boury* - Roeselare
 
Bon Bon** - Brussel
 
Spetters* - Breskens
 
L’Histoire 32 – Aalst
 
Souvenir – Ieper
 
La Paix* - Brussel
 
The Jane** - Antwerpen
 
’t Zilte** - Antwerpen
 
Cuchara* - Lommel
 
Moon – Amsterdam
 
Bord’eau** - Amsterdam
 
Libije’s Zusje** - Amsterdam
 
Revisit:
Pure C*
Cuines, 33*
Benoit & Bernard Dewitte*
​Oak
Carcasse
Fleur De Lin
L’Esco

Voila, we weten weer wat te doen in 2017 :)

Velen hebben het al geprobeerd, maar er zijn er maar weinig die er in geslaagd zijn.  Overleven na het tv-programma 'Mijn Pop-Up restaurant'.  De succesvolste zijn tot nu toe Jaro & Hanne die eerst de straat zijn opgetrokken met hun succesvolle foodtruck en die dit jaar een restaurant in Antwerpen zijn begonnen.  En ook ene Claudio Dell'Anno heeft met zijn restaurant nog een ster binnen gehaald, maar die is er in 2015 mee gestopt.  Van de rest hoor je jammer genoeg niets meer.  Een restaurant runnen is toch iets anders dan 'restaurantje spelen' in een tv-programma.  Toch is er dit jaar nog een koppel die zich in het avontuur wilt storten.  Nele en Jan namen dit jaar deel aan het tv-programma en ondanks dat ze de wedstrijd niet tot het einde hebben uitgezongen, konden ze met hun 'grootmoeders-keuken' op veel sympathie rekenen bij de kijkers.  Een concept waar ze in geloven en dat ze nu met een restaurant in Gent naar de mensen willen brengen.

Ik kijk wel naar het programma, maar ik ben nog nooit naar een restaurant van het programma gaan eten.  Mémé Gusta kon in het programma ook wel op mijn sympathie rekenen, maar ik zou er nooit gaan eten.  Dit omdat ik van het principe ben dat ik op restaurant nooit iets ga bestellen wat ik thuis ook kan eten.  Maar omdat ik van enkele foodies gehoord had dat het er toch wel de moeite is en omdat het interieur mij wel kon charmeren, wou ik het toch wel eens een kans geven.

De menukaart is eigenlijk (zoals ik dit noem) een kladschrift van vroeger.  En daarin vind je natuurlijk de gerechten uit grootmoeders tijd.  De kaart biedt ook nog een mooie selectie aan bieren.  Er wordt voornamelijk à la carte gewerkt, maar 's middags is er ook de mogelijkheid om het lunchmenu te nemen.  Wij zijn gestart met een Negroni en als amuse kregen we peperkoek met bloedworst, die we meteen met veel smaak naar binnen werkten.

Bij het voorgercht keek ik wel uit naar de karnemelkstampers.  Deze werd geserveerd met garnalen, een gepocheerd eitje en Nele kwam er nog beurre noisette overgieten.  Lekker, lekker, lekker!  Meer moet ik daar niet over zeggen!  Aan de overkant had men gekozen voor de huisbereide kaaskroketten.  Ik heb er ook eens van geproefd en ook daar zat de smaak goed.  Het waren ook geen bakstenen waarbij je al direct gedaan hebt met eten.  Neen, de kaaskroketten waren zeer licht, waardoor je nog wat plaats overhoudt voor het hoofgerecht.

Bij het hoofdgerecht hadden we geen keuzestress.  Daar gingen we allebei resoluut voor het stoofvlees met Corsendonck Pater.  Jammer genoeg bleven we nog een hele tijd op onze honger zitten want men was blijkbaar ons bonnetje verloren.  Ik kan wel zeggen dat het restaurant vol zat en dat de andere mensen wel allemaal op tijd bediend waren.  Een foutje dat al eens kan gebeuren.  Als het stoofvlees even goed is als zijn faam dan zou ik het hun vergeven ... En ik heb het hun zeker vergeven want hun stoofvlees is het beste dat ik al gegeten heb!  Wat mij vooral aantrok aan het stoofvlees was de smaak van de mosterd die er mooi door kwam.  Het stoofvlees werd gepresenteerd met een stronkje witloof, zoete appeltjes en natuurlijk knapperige frietjes.  Simpel, maar berelekker zoals het moet zijn!

Is er nog een plaatsje vrij?  Misschien nog net om de ook al even befaamde soezeboelekestaart te delen.  De soeskes werden aan tafel overgoten met chocoladesaus en daarbij kwam nog een bolletje vanille ijs.  Een lekkere zonde om mee af te sluiten :)

Comfortfood in de hoogste graad!  Zo zou ik het eten omschrijven.  Als je enkel maar 'simpele' gerechten serveerd, dan moet het qua smaak er 'boenk' opzitten en daar gaan vele restaurants de mist in.  Bij Mémé Gusta daarentegen weten ze heel goed hoe ze het beste moeten halen uit grootmoeders gerechten.  Neem daarbij nog eens het bijpassende interieur en je hebt een concept dat volgens mij nog een lang leven beschoren is.  Als ik toch een puntje van kritiek moet geven dan is het de bediening.  Daar zijn nog enkele puntjes aan te verbeteren, maar ze zijn nog maar een tijdje open en dat komt de volgende maanden wel goed.  En nogmaals, door hun heerlijke eten, zie je dit nog wel door de vingers.  Hier kom ik nog wel eens terug met mijn moeder of enkele vrienden.  Lekker!

Er gaat bijna geen winter voorbij dat we niet een paar nachten bij L'Ancien Hôpital gaan genieten.  Door onze kleine meid was het vorig jaar niet gelukt om eens langs te gaan en daarom was onze honger des te groter om er dit jaar zeker eens te geraken.  Deze keer was het maar voor één nachtje, maar we hebben van elke minuut genoten!  Waarom dit hotel mij telkens in vervoering brengt?  Eerst en vooral de hartelijke ontvangst van An en Hans.  Ze geven je echt het gevoel van 'thuis te komen'.  Ik hou ook van de architectuur van het gebouw, de Ardeense steen, de warme kleuren, ... en de open haard in het midden van het restaurant.  Vanaf dat je het hotel binnenstapt ruik je al onmiddellijk de heerlijke geur van het knetterende vuur.  Pure charme en gezelligheid!

Het hotel bestaat uit zes kamers en daardoor kunnen An en Hans de gasten een persoonlijke service geven.  In elke kamer komt de houten vloer, natuursteen en zwarte tinten terug.  Deze keer hadden we de kamer geboekt met de mooie badkamer.  Deze kamer heeft een grote douche in natuursteen en een bad dat je kan bereiken via een koddig houten laddertje.  Ideaal om eens zalig te relaxen!

Na ons laatste bezoek hebben An en Hans enkele kleine veranderingen aan het restaurant aangebracht.  Zo staan er nu ook tafeltjes naast de open haard, wat een etentje nog  gezelliger maakt.

Hier moet je geen sterren keuken verwachten.  Neen, daarvoor kom ik ook niet naar hier.  Ik kom met veel plezier naar L'Ancien Hôpital omdat je hier een (h)eerlijke keuken aantreft met pure Ardeense producten.
Bij de aperitief kregen we twee kleine hapjes: een mousse van eend en een salade van gerookte forel.
Als voorgerecht stond er driemaal Ardeens varken op het menu.  Paté van everzwijn, gerookte ham van everzwijn en saucisse van bij slagerij Magerotte te Nassogne.
Daarna volgde een soepje van pompoen.
Ardennen zonder wild dat bestaat niet.  Daarom kregen we als hoofdgerecht bil van hinde, rode kool naar het recept van Hans zijn moeder, een appeltje gevuld met veenbessen dat gegaard is in calvados en aardappelkroketjes.
Afsluiten deden we met tarte tatin met ijs, een kokosmakron en rijstpap met bruine suiker!

Bij L'Ancien Hôpital sta je met plezier op want je weet dat An je weer gaat verwennen met een geweldig ontbijt.  Terwijl je in het restaurant zelf enkele sinaasappels kan persen voor een glaasje sinaasppelsap, maakt An een gezonde starter klaar.  Deze keer was dit yoghurt met fruit, noten en een vleugje honing.  Daarna kan je je tegoed doen aan heerlijke Ardeense charcuterie en zelfgemaakte confituur.  Er kan ook nog naar ieders wens een eitje gemaakt worden.  Ik koos voor een roerei met knapperige sneetjes spek.  Dit spek was hemels!!!  En als afsluiter kregen we nog zelfgemaakte appelcake.  Als je dit allemaal op hebt dan kan je de dag zeker goed starten!

Iets wat nog leuk was, was dat er in het restaurant een platenbak staat waar je kunt in grasduinen.  En als je een leuk plaatje tegenkomt dan leggen ze deze voor je op en kun je tijdens je diner genieten van je eigen smaak.  Er zitten tal van leuke plaatjes tussen en het heeft dus eventjes geduurd eer dat ik eentje gekozen had.  Maar uiteindelijk viel mijn oog op een streepje techno: 'Laurent Garnier- The Man With The Red Face'.  Een leuk initiatief!

Het was dus een kort bezoekje aan L'Ancien Hôpital, maar het was terug puur genieten!  Naar hier komen is voor mij altijd een beetje herbronnen ... energie opdoen.  Genieten van de natuur, het hotel, de gastvrijheid en de lekkere producten.  Het leven kan goed zijn in Saint-Hubert!

Paris-Brest is een dessert uit de Franse keuken dat zijn ontstaan kende in 1910.  Op verzoek van Pierre Giffard werd door een bakker uit Maisons-Laffitte een dessert gecreëerd ter herdenking van de wielerwedstrijd Paris-Brest-Paris uit 1891.  
Paris-Brest-Paris was een buitengewone wielerwedstrijd (1200km) die in 1891 voor de eerste maal georganiseerd werd door Pierre Giffard.  De eerste winnaar was Charles terront, die bijna 5 dagen over de race deed.  Maar 106 van de 209 deelnemers haalden de eindstreep.  De laatste deelnemer had een achterstand van 7 dagen.  Je kan dus wel spreken van een heroïsche wedstrijd.
Het dessert is een soesjesdeeg dat in een ronde gespoten word zodat dit een wiel voorsteld.  Het deeg word opgevuld met een pralineroom.

Ingrediënten (8 stuks):
75g hazelnoten, in stukjes gehakt
poedersuiker om te bestrooien

Deeg:
125 ml melk
125 ml water
100 g boter
150 g bloem
1 tl fijne kristalsuiker
3 eieren
spuitzak met glad rond mondstuk van 1,5 cm diameter

Chocolade-hazelnotenroom:
3 eidooiers
75 g fijne kristalsuiker
75 g maïzena, gezeefd
120 g chocolade-hazelnotenpasta
500 ml melk
125 ml slagroom
spuitzak met stervormige spuitmond

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 220°C.  Vet een bakplaat is en bekleed met bakpapier.
breng voor het soezendeeg de melk met de boter en water aan de kook in een steelpan op matig vuur.  Voeg de bloem, suiker en 1/2 tl zout toe en roer 2-3 min met een pollepel tot het deeg glas is en als een bal vrijkomt van de wand van de pan.  Klop het nog 1 min goed door, de bloem moet gaar zijn.  Doe het vuur uit, voeg een voor een de eieren toe en klop goed na elke toevoeging, zodat je een glad mengsel krijgt en het vorige ei volledig is opgenomen in het deeg.  Doe het deeg in de spuitzak.  Spuit 8 ringen van 8 cm op de bakplaat en verdeel de hazelnoten erover.  Ik heb de hazelnoten in de pan even warm gemaakt, ze in stukjes gehakt en dan over het chocolademengsel gelegd.  Bak de ringen ongeveer 18 min in het midden van de oven tot ze goudbruin kleuren en mooi uitgerezen zijn.  Op de oven tussentijds niet.  Schakel de over uit en laat ze met de ovendeur op een kier 10 min uitdampen.  Neem de soezen uit de oven en laat ze volledig afkoelen.

Klop voor de vullig de eidooiers met de suiker en de maïzena in een hittebestendige kom tot een glad mengsel.  Klop in een steelpan de chocolade-hazelnotenpasta en melk door elkaar.  Breng op matig vuur aan de kook en schenk geleidelik en onder voortdurend kloppen bij het eimengsel.  Schenk het mengsel terug in de pan en verwarm het onder voortdurend kloppen ongeveer 6 min op matig vuur tot het bindt.  Schenk het mengsel uit op een platte wijde schaal, dek het oppervlak af met plasticfolie en laat afkoelen.  Laat dan nog 2 uur opstijven in de koelkast.  Klop de afgekoelde vulling glad in een kom.  Voeg de slagroom toe en klop het mengsel op.  Doe het over in een spuitzak met stervormige spuitmond.  Snijd de soezenringen horizontaal doormidden en spuit een rondje vulling op de onderste helften.  Dek af met de bovenste ringen.  Bestrooi met poedersuiker en serveer.

Bron: deliciousmagazine.nl/

Nadat we in juni ontzettend hadden genoten van de 4hands met Benoit en David Toutain (4hands-benoit-dewitte-david-toutain.html), konden we niet anders dan dit jaar nog eens bij hun langs te gaan.  En dit was ook het ideale moment om hun boek te laten signeren!

Benoit & Bernard hebben dit jaar hun 10-jarig bestaan gevierd met enkele 4hands diners en dit jaar hebben ze ook hun kookboek uitgebracht.  Dit boek weerspiegelt perfect de belevenis van het restaurant weer.  Ideaal om eens in je luie zetel te lezen bij een goed glas.  De voorbije jaren heb ik ze steeds zien groeien en ik moet zeggen dat mijn 2 passages dit jaar echt uitmuntend waren!  Hun frisse en lichte keuken heeft echt mijn hart veroverd!

Boek is te koop in het restaurant of bij Lannoo: www.lannoo.be/bij-benoit-en-bernard