De Rooselaer (2018)

​Ik had mij vorig jaar voorgenomen om hier de afgelopen zomer nog eens op het prachtige terras van De Rooselaer te komen genieten van een Noordzeetong.  Jammer genoeg is het er niet van gekomen.  Dus was het hoog tijd dat ik deze schuld in loste en De Rooselaer nog eens een bezoekje bracht.  Het was dan wel geen diner in de tuin, maar aan de open haard en dat is ook niet mis!  De Rooselaer brengt nog steeds een lekkere klassieke keuken.  Hier geen schuimpjes en andere technische hoogstandjes.  Dit hoeft hier ook niet vind ik want als ik De Rooselaer bezoek dan wil juist deze klassieke keuken eten.  En dat de andere mensen dit ook weten te appreciëren bewijst hun jarenlange bestaan.  Deze avond zat het restaurant terug vol en dit bevestigt nog eens hun reputatie!
 
Jarenlang heeft Roni de keuken gerund, maar op een mooie leeftijd heeft hij nu de fakkel doorgegeven aan zijn zoon Henrick.  Henrick brengt natuurlijk dezelfde keuken als zijn vader, maar hier en daar zie je toch dat er een nieuwe chef aan het kookfornuis staat.  Aan de presentatie kon ik toch al de hand van Henrick zien.

Wij kozen deze keer voor het degustatiemenu dat je in 4 (59€) of 5 (69€) kan krijgen.  De extra gang was koningskrab dus namen we deze er natuurlijk bij.  Starten deden we met reefilet die enkel dichtgeschroeid was en die afgetopt was met lekkers zoals beukenzwam, ganzenlever en oude parmezaan.  Daarbij werd nog een wildconsommé geserveerd.  Vervolgens kwam dus de extra gang met koningskrab die baadde in blanke boter met Noilly Prat.  Het derde voorgerecht was een stukje gegrilde staartvis die het gezelschap kreeg van een kreeftenbearnaise.  Bij het hoofdgerecht kan je steeds kiezen uit de klassieke kreeft gegrild op houtvuur of een wisselend hoofdgerecht.  Dit was deze keer houtduif en daar ging ook onze keuze naar uit.  Op het bord kwam naast de duif ook nog een lekkere rösti van winerkooltjes, butternut, rode biet en jus van Muscat.  Dit gerecht was een schot in de roos en was samen met de reefilet de ster van de avond!  Als dessert kon je nog kiezen voor flensjes met bourbon vanille ijs, maar wij gingen voor een kaasbordje.  Deze wordt al een hele tijd op een houten plankje gepresenteerd.  Daar is niets mis mee, maar ik mis toch nog altijd de kaas chariot waarmee Koen aan tafel kwam.  Ok, het is arbeidsintensiever, maar het was altijd aangenaam om naar Koen zijn presentatie van de kazen te luisteren.  Dit vond ik een absolute meerwaarde en mag van mij gerust terug komen!  Als wijn koos ik voor Le Muricce 2010.  Een Sangiovese van de Heusdense familie Buys-Cornelis.

Het was een plezier om nog eens in De Rooselaer te komen.  En ik ben blij dat Henrick de fakkel van zijn vader goed heeft overgenomen.  Daarmee is de toekomst van De Rooselaer verzekerd!

www.rooselaer.be/nl/

Review 'De Rooselaer 2014: www.insearchoftaste.be/rooselaer-012014.html

Review 'De Rooselaer' 2016: www.insearchoftaste.be/rooselaer-2016.html