Door 73

Van tegenwoordig springen in Gent de culinaire restaurants als paddenstoelen uit de grond, maar de koning van Gent blijft voor mij nog altijd Marcelo Ballardin van restaurant Oak.  Het was dan ook geen verrassing als ik te hoor kreeg dat hij in het najaar van 2018 een tweede restaurant ging openen met de naam 'Door 73'..  De enige verrassing was dat het nieuwe restaurant in dezelfde straat (Hoogstraat) als Oak ging gehuisvest zijn.  Er zit zelfs maar 150m tussen beide restaurants.  Gaan beide restaurants dan geen concurrentie zijn voor elkaar?  Neen, want beiden zijn andere keukens.  Het begint er al mee dat Marcelo in Oak blijft koken en dat hij zijn sous-chef Eric Ivandis 150m verderop gaat laten koken.  Voor de verfijnde en vernieuwende keuken moet je nog steeds in Oak zijn en in Door 73 staat er comfort food op het menu.  Eric Ivandis vult de kaart met verschillende sharing dishes die smaken van over de hele wereld bevatten.

Je komt binnen in de bar die ingericht is met kleurrijke zetels.  In de bar kan je terecht voor een aperitief of in de namiddag voor een stukje van Eric's zelfgemaakte taarten.  Als je door de bar loopt kom je in het restaurant terecht waar je dezelfde gekleurde zetels tegenkomt.  Zij krijgen het gezelschap van houten tafeltjes wat de perfecte match is.  Wat voor mij persoonlijk een doorn in het oog is, is de tegeltjesvloer en de stoelen.  Deze staan haaks op de knusse zetels en roepen daardoor een beetje het refter gevoel op.  Maar dat is mijn persoonlijke smaak natuurlijk :)

De eyecatcher van het restaurant is natuurlijk de open keuken.  Je hebt open keukens en je heb open keukens.  En hier is dat heel letterlijk want je zit bijna zelf in de keuken te eten.  Daardoor kan je de chef op de voet volgen en merk je meteen aan zijn skills dat hij van Marcelo's leerschool komt.

Bij 'Door 73' hanteren ze het sharing-principe en dat vind ik altijd tof omdat ik op deze manier van verschillende gerechtjes kan proeven.  De lunch begonnen we met enkele oestertjes en kippenvleugels die op een bedje van smeulend hooi gepresenteerd werden.  Daarbij werd een zeer luchtige saus van maïs gepresenteerd.  Als laatste starter kozen we voor de nu al legendarische vitello tonato!  Eric's creatie van vitello tonato is en soort van grote puff die met de espumafles gevuld wordt met de tonatosaus.  De puff wordt afgewerkt met gerookte Holstein en een fris slaatjes.  Als je de puff doorsnijd dan loopt de tonatosaus over de Holstein en samen zijn ze een goddelijke combinatie!

Voor het hoofdgerecht wordt er voorgesteld om maar 1 hoofdgerecht en 1 side dish per persoon te nemen omdat ze nogal goed vullen.  De gerechten en zeker de side dishes zien er zo lekker uit dat ze roepen om er meerdere te nemen, maar ik beslis om de raad van de dame op te volgen.  Achteraf een wijselijke beslissing want als 'goede eters' zaten we al goed vol en was er enkel nog maar plaats om een kaasbordje te delen.  Dat plankje was overigens goed gevuld voor de prijs van maar 13,50€.  Maar nu over naar onze hoofdgerechten.  Ik kreeg een Staub met een familiegerecht van de chef, namelijk 'grandma's meatloaf'.  Een 'frikandon' met smeuïge puree en overgoten met een smaakvolle jus.  Aan de overkant kwam er een malse Iberico varkenslende met bacon dressing aan tafel.  Beide hoofdgerechten waren zeer lekker, maar de sterren van de tafel waren voor mij toch de side dishes.  In een pannetje kregen we gebakken aardappelen met aioli.  Zo simpel, maar o zo lekker!  De tweede side dish was gepofte aubergine met granaatappel en harissa waarbij je met nacho's lekker kon in dippen.

Als je naar het broertje van Oak gaat eten dan heb je natuurlijk hoge verwachtingen en Eric Ivandis weet deze op zijn gemakje in te lossen. Je kan beide keukens totaal niet met elkaar vergelijken, maar één ding hebben ze wel met elkaar gemeen en dat is 'smaak'!  Alle gerechtjes waren zeer smaakvol en nodigen ons uit om de rest van de kaart en side dishes eens te komen proeven.

door73.be/